Ze względu na dużą liczbę czasów w języku angielskim, należy dobrze poznać i zrozumieć ich istotę, aby móc swobodnie i poprawnie je stosować. Powierzchowna nauka może przynieść co najwyżej doraźne korzyści w postaci zaliczonego sprawdzianu. Dzisiaj przyjrzymy się idei czasu Past Perfect, który znajduje swoje zastosowanie przede wszystkim w opowiadaniach, mowie zależnej, a także w omówionych już przeze mnie okresach warunkowych trzeciego typu i ich wariantach oraz w konstrukcji z wish.
Przeczytajmy uważnie poniższe teksty i zastanówmy się, czym się różnią.
Tekst 1
Gdy Paweł był studentem, miał bzika na punkcie historii sztuki. Po studiach wysłał wiele podań o pracę i otrzymał zaledwie jedną odpowiedź. W końcu dostał pracę w muzeum. Praca nie była dobrze płatna, ale Paweł mógł przynajmniej robić to, co lubił i dlatego nie zamierzał jej porzucać.
Tekst 2
Paweł był historykiem i pracował w muzeum. Praca nie była dobrze płatna, ale Paweł mógł przynajmniej robić to, co lubił. Jako student miał bzika na punkcie historii sztuki i dlatego nie zamierzał teraz porzucać tej pracy. Poza tym wysłał wiele podań i otrzymał zaledwie jedną odpowiedź.
Oba teksty przekazują nam te same informacje, ale w różny sposób. Nie szukajmy w tekście nr 2 różnicy w postaci brakujących słów (np. po studiach, w końcu, jako), ale postarajmy się dostrzec zmiany w kompozycji tekstu. Widzicie już różnicę?
Tekst nr 1 podaje fakty w porządku chronologicznym: najpierw Paweł był na studiach, interesował się wówczas historią sztuki, potem skończył studia, następnie wysłał podania o pracę, a w końcu dostał posadę w muzeum.
Tekst nr 2 ma inny układ. Mimo że podobnie jak w tekście nr 1 wszystkie fakty dotyczą przeszłości, nie pojawiają się one jednak w tekście we właściwej chronologii - niektóre z nich występują w tekście wcześniej niż to miało miejsce w rzeczywistości. Na samym początku dowiadujemy się, że Paweł był historykiem i pracował w muzeum, ale zanim jednak został historykiem, był studentem i interesował się historią sztuki, a zanim dostał pracę w muzeum, wysłał wiele podań.
Ponieważ w języku polskim mamy jeden czas przeszły (już prawie nie używa się czasu zaprzeszłego), w obu tekstach jest ten sam czas. W języku angielskim sytuacja jest inna. Jeśli w wypowiedzi zachowana jest rzeczywista kolejność faktów, wówczas używamy czasu Past Simple. Tekst nr 1 zostanie zatem przetłumaczony w następujący sposób:
When Paul was a student, he was crazy about art history. After studies, as a historian, he sent a lot of job applications and received only one reply. In the end he got a job in a museum. The job wasn't well-paid but Paul at least could do what he liked and that was why he didn't intend to give it up.
Gdy w tekście mamy do czynienia ze zmianą kolejności prezentowania faktów, wówczas czynność (lub stan), która w rzeczywistości odbyła się wcześniej (przed inną czynnością/stanem), wyrażana jest w czasie Past Perfect. W tekście nr 2 fakt, że Paweł miał bzika na punkcie historii sztuki, będzie wyrażony w czasie Past Perfect, bo w rzeczywistości miał miejsce wcześniej niż jego praca w muzeum. Podobnie, informacja o wysłaniu podań będzie w czasie Past Perfect, ponieważ wysłał podania, zanim dostał pracę. Jedyną odpowiedź również otrzymał przed dostaniem pracy. Spójrzmy więc, jak będzie wyglądać przetłumaczony tekst.
Paul was a historian and worked in a museum. The job wasn't well-paid but Paul at least could do what he liked. As a student he had been crazy about art history and that was why he didn't intend to give up the job. Besides, he had sent a lot of job applications to get it and had received only one reply.
Podsumowując, jeśli dwa wydarzenia miały miejsce w przeszłości, to wydarzenie wcześniejsze wyrażamy w czasie Past Perfect, a wydarzenie późniejsze w czasie Past Simple. Past Perfect to inaczej mówiąc "przeszłość w przeszłości".
Na zakończenie spójrzmy, jak zmienia się znaczenie zdania w zależności od tego, czy użyjemy czasu Past Perfect czy Past Simple.
Ze zdania nr 1 wynika, że włączyłem telewizor zanim rozpoczął się mecz i mogłem obejrzeć transmisję od początku. Zdanie nr 2 przekazuje nam natomiast informację, że mecz zaczął się, zanim włączyłem TV, więc początku nie widziałem.
Podobną interpretację zastosujemy do następującej pary zdań:
Pytania:
Myślę, że bez problemu potraficie odpowiedzieć na powyższe pytania.
Angielskie czasy: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 | Wszystkie tematy
© 2004-2024 Jacek Tomaszczyk & Piotr Szkutnik