Mam nadzieję, że już wszyscy dobrze opanowali pierwszy okres warunkowy. Cechą charakterystyczną tej konstrukcji było użycie czasu Present Simple po spójniku if. W niektórych sytuacjach możemy jednak użyć w tym okresie warunkowym operatora will.
Za pomocą will możemy wyrażać uprzejme prośby.
Will może też wyrażać czyjś upór.
Użyjemy również will, jeśli będziemy mówili o rezultacie, a nie o warunku. Spójrzmy na zdania:
You will feel better if I open the window.
Poczujesz się lepiej, jeśli otworzę okno.
Klasyczny okres warunkowy typu 1. Mowa jest tutaj o warunku (jeśli otworzę okno), który musi zostać spełniony, aby mogło nastąpić zdarzenie ze zdania głównego (poczujesz się lepiej).
I'll open the window if it will help you feel better.
Otworzę okno, jeśli to ci pomoże poczuć się lepiej.
Zwróć uwagę, że po if nie ma warunku, który najpierw musi być spełniony, abym otworzył okno. Czynność po if nie musi odbyć się jako pierwsza, tak jak to miało miejsce w zdaniu A.
Konstrukcję, za pomocą której if + will wyraża rezultat, można tłumaczyć wzorcem jeśli w rezultacie coś się stanie.
We'll keep running this website if it will help you master English.
© 2004-2024 Jacek Tomaszczyk & Piotr Szkutnik